Η αγάπη που “πνίγει”. Πληθωρικό, υπερευαίσθητο συναίσθημα, αυτολύπηση, κτητικότητα, χειριστική συμπεριφορά. Αισθάνομαι ότι δεν με αγαπάνε αρκετά. Λυπάμαι τον ευατό μου, κανένας δεν με καταλαβαίνει, είναι να μην κλαίω. Πόσο πονάω που δεν με σκέφτεται (και ξέχασε την επέτειο μας ή να μου τηλεφωνήσει ή να μου πάρει ένα δωράκι). Τα παιδιά μου κάνουν το δικό τους και με στεναχωρούν. Τι αχαριστεία μετά από τόσα που έχω προσφέρει. Πληγώνομαι εύκολα και κάνω μούτρα για να καταλάβουν το λάθος τους. Μου λένε πως είμαι χειριστική/πεισματάρα/υστερική/καταπιεστική. Δηλαδή είναι καταπίεση να αγαπάς κάποιον;