Zora počela da sviće; narod ciči, vriscaron;ti, kreči, i kreči, piscaron;ti, dere se narod. Narod se veseli, usta otvorenih, okruglih očiju, sa rukama dignutim; a noge ljudima razigrane, grudi ječe od zvukova i napetosti kao bubnji; napuniscaron;e trbuhe masnom goveđinom, surutkom, lojem. Svatovi počescaron;e da viču, gledali su se zabečenih očiju zelenih.
U romanu Burleska gospodina Peruna boga groma Rastko Petrović je stvorio sopstvenu viziju slovenskog panteona mescaron;ajući motive iz Biblije, mitologije, istorije, srednjovekovnih žitija, zbog čega je, odmah po objavljivanju 1921. godine, ovo delo dočekano sa neodobravanjem i nerazumevanjem unutar tadascaron;njih kritičarskih i književnih krugova.
Burleska nam prikazuje razuzdane bogove u slovenskom raju, neobuzdane i razvratne, neutoljivih seksualnih apetita, koji vreme provode u veselju, nadmetanju, pijančenju i zadovoljavanju nagona i strasti. Za njih granice, pravila i tabui ne postoje.
Rastko Petrović, kao avangardni pisac, u svojim ranim delima smisao traži u prekoračenju granica, koje se pre svega odnosi na oslobađanje od raznovrsnih kanona radi otkrivanja iskonskih slojeva bića.
O gosti moji, mili gosti. Da pijemo, da se opijemo, da poludimo. Znate li scaron;ta je život? Život, to sam ja, to si ti, i jedna užasna ljubav i mržnja između nas i nečega, i jedna ubava devojka.