DijalogDržavaje najznačajnije delo starogrčkog filosofa Platona, i verovatno do danas najčitanije delo antičke filosofije. U njemu je Platon izneo utopijsku sliku jedne savrene zajednice, koja bi bila zasnovana na načelu pravednosti.
Vrlina pravednosti je shvaćena kao odnos sklada između pojedinih delova due, odnosno staleža u državi, tako da svi oni deluju u interesu celine (due odnosno države), a ne isključivo u svoju korist. Ovakvo povezivanje individualne i kolektivne harmonije prekoračuje uže polje političke filosofije i prelazi na tlo etike i antropologije.
UDržaviPlaton oslikava kako bi trebalo da izgleda obrazovanje građana, kao najvažnija briga zajednice. Pojednostavljivanje ove Platonove koncepcije u smislu da su po njemu filosofi ti koji treba da vladaju u savrenoj državi, potrebno je korigovati preokretanjem odnosa: naime, kao zahtev da oni koji vladaju budu sposobni za filosofiju, odnosno dijalektiku. Taj ideal je uDržavioličen u figuri filosofa-kralja.
Platonova slika idealne zajednice je utopijska u tom smislu da nikada nije bila realno ostvarena, ali i u tom smislu da je kritički suprotstavljena slikama realno postojećih država, kao njihova bolja mogućnost.
Tokom duge istorije tumačenja Platonovih dijaloga, bilo je vie pokuaja njihove periodizacije, sa istorijskim, stilističkim i statističkim postupcima, i svaka od tih podela smetaDržavuu dela srednjeg perioda, u kojima Platon pokazuje punu stvaralačku zrelost.
U ovom izdanju je tekst jo jednom proveren, uklonjene su uočene tamparske greke, a reči i izrazi na grčkom iz latinične transkripcije prebačeni su u grčki alfabet. Pri tome je korićen grčki tekstPlatonove Države.ld