Prevod: Mira Vuković
nbsp;
Kratka zbirka Kunderinih briljantnih ranih eseja nudi nam jedinstven uvid u turbulentnu istoriju Srednje Evrope tokom Hladnog rata, perioda kada je svet bio podeljen između zapadnih liberalnih i istočnih komunističkih režima.
U junu 1967. godine, ubrzo nakon Solženjicinovog otvorenog pisma o cenzuri u SSSR-u, u Čehoslovačkoj je održan Četvrti kongres Saveza pisaca. Na samom otvaranju Kongresa Milan Kundera izneo je istorijski govor upućen ideoloscaron;kim cenzorima, koje naziva bdquo;vandalimaldquo;, pronicljiv govor koji je inspirisao mnoge, postavscaron;i preteča Prascaron;kog proleća 1968. godine. Ako pogledamo sudbinu mlade čescaron;ke nacije, i uopscaron;tenije bdquo;malih narodaldquo;, jasno je ndash; izjavljuje Kundera ndash; da opstanak jednog naroda zavisi od snage njegovih kulturnih vrednosti. Scaron;to zahteva odbacivanje bilo kakvog mescaron;anja ideologa režima.
Esej iz 1983. godine, napisan na francuskom u vreme kad je Kundera već duže od decenije u egzilu s druge strane hladnoratovske gvozdene zavese, nadovezuje se na govor iz 1967. Sa žestinom koju jasnoća argumenta ne uspeva da prikrije, Kundera optužuje Zapad u ime Srednje Evrope (Mađarske, Poljske, Čehoslovačke), koja mu po svojoj kulturnoj tradiciji potpuno i oduvek pripada, ali koju taj isti Zapad vidi jedino kroz politički režim, dakle samo kao deo Istočnog bloka, a ne kao oteti deo i samo srediscaron;e zapadne kulture.
Knjiga Oteti Zapad nije tek istorijski dokument; ona je i duboko filozofsko razmiscaron;ljanje o identitetu, kulturi i politici. Kunderina argumentacija o bdquo;malim narodimaldquo; kojima preti nestanak, posebno u svetlu globalizacije kao i skorascaron;njih geopolitičkih događaja poput rusko-ukrajinskog rata, naglascaron;ava trajnu važnost ovih tema.