Evers se potvrđuje kao pripadnik one struje autentičnih pisaca za koje pisanje nije igra već pitanje života i smrti, pisaca koje svaka reč totalno angažuje, dok svaka rečenica može značiti smrtonosnu zamku ili stepenik ka višem stupnju, prema idealnom delu. Evers je ukleti pisac, zarobljen svojim opsesijama, strahovima, opčinjen i užasnut u isti mah, vlasnik ideja kojih kao da se pisanjem želi osloboditi.