Pre nekoliko godina kružila je beogradskim vie-manje književnim krugovima jedna velika karta posetnica, na čijoj sredini stajalo je krupnim slovima napisano: Dis. Ovako glasi prva rečenica Skerlićevog teksta oUtopljenim duama, jednog od najčuvenijih kritičarskih promaaja u istoriji nae književnosti.
Pa ipak, gotovo neobjanjivo samonikla, Disova poezija po svemu je ravnopravna sa poezijom najvećih pesnika evropske modernističke tradicije. Potonje generacije čitalaca, književnih kritičara i istoričara u Disovoj poeziji prepoznale su prvorazrednu modernu vrednost, a njeno otvaranje ka metafizičkim kvalitetima, vizijama, podsvesnim sadržajima i mogućnostima koje stoje s one strane plana realnosti, njena nova muzikalnost i iracionalistička proirenja u doživljaju sveta umnogome su odredili dalje pravce i tokove srpskog pesnitva.
Ovaj izbor uključuje i pesme iz druge pesnikove zbirke,Mi čekamo cara, kao i izvestan broj ranih i neobjavljenih pesama, koje ukrupnjuju i zaokružuju sliku Disovog pesničkog iskustva i pravaca kojima se ono, u zavisnosti od svakovrsnih mučnih i nepovoljnih životnih i istorijskih okolnosti, kretalo od samog svog početka slike pada u život iz Tamnice preko izmicanja jave pred pogledom iz pesmama Možda spava i Nirvana, pa sve do samotničkih, ratom i razdvojenoću od porodice preobraženih tama poznih pesama.