Ova knjiga niti je klasično nefikcionalno prozno tivo, niti romansirana dokumentarna priča, niti bilo ta slično to bi se moglo uvrstiti u poznate i definisane žanrovske okvire. Upravo to joj i daje draž jer je pisana nepretenciozno a sa puno zanimljivih i upečatljivih slikaiz nae prolosti često i takvih na koje smo kao kultura nažalost zaboravili! Najbliže je onome to tzv. novi istorizam označava kao istoriju svakodnevnog života i to je poslednjih decenija na vrhovima svetskih bestseler-lista.
Ovo zanimljivo i čitalački uzbudljivo tivo nije posvećeno kako bi se iz samog naslova očekivalo biografiji poslednje grofice Branković, nego nizu likova i događaja koji su karakteristični za nae urbane sredine iz nedavno minule epohe ali i samim tim sredinama koje su imale svoje običaje, navike, pravila kao i iskakanja iz njih.
U tom smislu, na ovim stranicama srećemo se sa nizom upečatljivih mini-portreta osoba koje nisu obeležile tzv. veliku istoriju (barem ne direktno!), sa opisima Sremskih Karlovaca, Novog Sada itd., kakve nam nisu ostavili hroničari-naučnici, sa etnografskim pikanterijama i drutvenim kodovima minula dva veka, koji su ranije bivali izvan dominantnih vizura akademskih krugovahellip;
Ponekad čitalac ima utisak da čita romaneskne varoke hronike jednog Jakova Ignjatovića, ponekad da je nepoznati autor ove knjige zapravo proučavalac arhitektonskih, genealokih i sličnih zanemarenih fenomena iz srpske tradicije ali uvek taj isti čitalac može sa recepcijskom sladostraću uživati u samom tekstu i njegovom arhaično-poetičnom jezikuhellip;
Sava Damjanov