U dnevničkim pismima Branislave Branke Petrović sažeto je osamnaest godina neprežaljenog odsustva Aleksandra Sascaron;e Petrovića, muža i reditelja svetskog kalibra koji je nascaron;u kinematografiju uvrstio u sam vrh evropske kulture, i Dragana, sina jedinca kome je doktorska nesposobnost nenadano prekinula život.
Kroznbsp;Pisma Draganu i Sascaron;inbsp;čuje se glas majke i supruge o savremenom svetu i njegovim nepravdama, podelama, zabludama, neizlečivoj mržnji, ali i o druscaron;tvenim problemima prikazanim u Petrovićevim filmovima.
U životu, kao i na filmu, Petrović je razmatrao pitanja vlasti i moći, slobode i položaja pojedinca u totalitarnom režimu, zbog čega je često bio na udaru komunističkih činovnika.
Neposredno, iskreno i intimno, pred nama je autentično svedočanstvo o Petrovićevom odnosu i saradnji sa mnogim eminentnim imenima tadascaron;nje glumačke scene kao scaron;to su: Mija Aleksić, Ljubiscaron;a Samardžić, Bata Živojinović, Bekim Fehmiu, Olivera Vučo i drugi.
Filmovi Sascaron;e Petrovića osvojili su tri pulske bdquo;Zlatne areneldquo;, anbsp;Skupljači perjanbsp;(1967), prvi igrani film na romskom jeziku, nagrađen je Velikom nagradom žirija i nominovan za Oskara.
Ovi zapisi sadrže mnogobrojna sećanja, fotografije, anegdote sa snimanja i pružaju bliži uvid u Petrovićev život kao umetnika sa ogromnim stvaralačkim porivom i kao vernog supruga i nežnog oca.