Prevod: Mira Vuković
Kratka zbirka Kunderinih briljantnih ranih eseja nudi nam jedinstven uvid u turbulentnu istoriju Srednje Evrope tokom Hladnog rata, perioda kada je svet bio podeljen između zapadnih liberalnih i istočnih komunističkih režima.
U junu 1967. godine, ubrzo nakon Solženjicinovog otvorenog pisma o cenzuri u SSSR-u, u Čehoslovačkoj je održan Četvrti kongres Saveza pisaca. Na samom otvaranju Kongresa Milan Kundera izneo je istorijski govor upućen ideolokim cenzorima, koje naziva vandalimald, pronicljiv govor koji je inspirisao mnoge, postavi preteča Prakog proleća 1968. godine. Ako pogledamo sudbinu mlade čeke nacije, i uoptenije malih narodald, jasno je izjavljuje Kundera da opstanak jednog naroda zavisi od snage njegovih kulturnih vrednosti. to zahteva odbacivanje bilo kakvog meanja ideologa režima.
Esej iz 1983. godine, napisan na francuskom u vreme kad je Kundera već duže od decenije u egzilu s druge strane hladnoratovske gvozdene zavese, nadovezuje se na govor iz 1967. Sa žestinom koju jasnoća argumenta ne uspeva da prikrije, Kundera optužuje Zapad u ime Srednje Evrope (Mađarske, Poljske, Čehoslovačke), koja mu po svojoj kulturnoj tradiciji potpuno i oduvek pripada, ali koju taj isti Zapad vidi jedino kroz politički režim, dakle samo kao deo Istočnog bloka, a ne kao oteti deo i samo sredie zapadne kulture.
Knjiga Oteti Zapad nije tek istorijski dokument; ona je i duboko filozofsko razmiljanje o identitetu, kulturi i politici. Kunderina argumentacija o malim narodimald kojima preti nestanak, posebno u svetlu globalizacije kao i skoranjih geopolitičkih događaja poput rusko-ukrajinskog rata, naglaava trajnu važnost ovih tema.