Srž romana Grad i njegove nestalne zidine čini istoimena novela objavljena pre četrdeset godina.
U Pogovoru, koji vrlo retko pie u svojim knjigama, Murakami navodi da je bio svestan da prvobitna verzija nije postigla pun potencijal narativa i zaključuje: Na kraju sam osetio ogromno olakanje to sam uspeo da ponovo ovako, u novoj formi, doradim novelu Grad, i njegove nestalne zidine. Jer ovo delo je sve vreme predstavljalo neto to mi nije davalo mira, kao mala riblja kost zaglavljena u grlu.ld
Brojne su reference u ovom romanu koje upućuju na druga Murakamijeva dela, ali i na druge autore, pre svega Markesa.
Japanski mag magičnog realizma, Murakami, svoje junake odvaja i spaja sa njihovim senkama i time upućuje na promiljanje odnosa tela i due, srca i razuma. On veto, u svom prepoznatljivom stilu, pripovedački balansira na svim stranicama ovog romana između snova i budnosti, podsvesnog i svesnog. Granice nisu tamo gde bi trebalo da budu, jer se zidine, kao simbol fizičke, ali i psiholoke i emotivne barijere, koje razdvaju dva sveta, same kreću.